De Internationale School voor Wijsbegeerte organiseert een cursus van een week over klimaatfilosofie.
We leven in het antropoceen: het klimatologische tijdperk waarin de mens het klimaat en de omstandigheden van het leven op aarde bepaalt. Maar dat we het klimaat bepalen, wil zeker niet zeggen dat we de zaak onder controle hebben. Sterker nog: de zaak loopt gruwelijk uit de hand. Als we zo doorgaan, hebben we binnen afzienbare tijd het klimaat op aarde onleefbaar gemaakt voor onszelf en miljoenen andere soorten. Wat nu? Kunnen filosofen perspectief bieden in deze crisis? Kunnen we hopen op een overgang naar het symbioceen, een tijdperk van symbiose tussen mens en natuur? Of moeten we onze eigen uitsterfelijkheid onder ogen gaan zien?
Op de eerste dag mag ik komen vertellen over de hoop die ik meen dat we met elkaar kunnen omarmen als we ons realiseren dat er een hele waaier aan mentaliteitsveranderingen mogelijk is.
We kúnnen veranderen. We kunnen de controle loslaten, accepteren dat we die nooit gehad hebben. We kunnen vertrouwen, toegewijd en gastvrij zijn, onszelf zien als debutanten en onze eigen onwetendheid naar voren schuiven als een intellectuele deugd.
