Blosse is een organisatie in de kop van Noord-Holland die kinderopvang en onderwijs op 28 locaties onder één dak bij elkaar probeert te brengen. Voor hun 1200 medewerkers organiseren ze geregeld inspirerende bijeenkomsten en op 22 mei a.s. mag ik tijdens zo’n bijeenkomst een inleiding verzorgen. Ik wil het hebben over wat wij allemaal zouden kunnen leren van de manieren waarop onze kinderen als vanzelf vorm geven aan hun bestaan als mens.

We stellen ons tegenwoordig vaak een beeld van het leven van mensen voor alsof het uit twee min of meer strikt van elkaar gescheiden delen bestaat: het leven als kind en het leven als volwassene. Dat beeld leidt vooral bij kinderen, maar ook bij volwassenen, tot nare vervormingen, alsof kinderen eigenlijk nog niet echt meedoen en eerst maar eens een heleboel moeten leren voordat ze er echt bij horen. Volwassenen geeft dit veel te veel verantwoordelijkheid en controledrift. Dat is jammer, omdat we juist zoveel kunnen leren van kinderen. In de voordracht zal ik verkennen wat er mogelijk en denkbaar is als we kinderen beschouwen als juist bij uitstek voorbeeldige mensen. Dat zal ons de mogelijkheid geven op heel nieuwe manieren om te gaan met de grote mondiale uitdagingen van deze tijd.

Davor Radic is organizing a series of TEDx talks at ROC Nijmegen, in combination with an exciting competition of ROBORACER. I am offered the option to open the series of talks with a short talk on the original meaning of the Greek word ‘σχόλη‘ (school), namely “free time”.

That is, school was the time and space that is offered you to freely practice something that you have an interest in learning but that you cannot do yet. Because in school you are trying to do what you cannot do yet, it was obvious for the Greeks that your performance should not be judged. You should only be encouraged with constructive feedback.

So, what happened?

Why have we succeeded in destroying this wonderful insight in what school is supposed to be? And how can we restore the original idea?

Het Kennispunt MBO Taal en Rekenen organiseert samen met de Coöperatie Examens MBO een landelijke conferentie over gecijferdheid in het mbo.

Tot mijn grote verbazing en vreugde, en met veel trots dat mij dit nog eens in mijn loopbaan is overkomen, hebben ze mij gevraagd om de keynote te verzorgen. Wat een eer voor iemand die buitengewoon kritisch is over de rol die directe instructie in het rekenonderwijs zou kunnen spelen en die ook nog eens buitengewoon kritisch is over toetsen en examens.

We leren allemaal ons leven lang. We blijven ons ontwikkelen. Als er in het onderwijs te veel nadruk wordt gelegd op toetsen dan heeft dat twee onbedoelde negatieve bijeffecten. Ten eerste suggereert een toets dat het leren mag stoppen zodra je de toets hebt behaald. En ten tweede benadrukt een toets dat de student zijn of haar eigen oordeelsvermogen niet kan vertrouwen. De toets moet immers door een gekwalificeerde examinator nagekeken worden. Een goede stageplaats verkleint het risico op deze negatieve bijeffecten. Want tijdens de stage is de dagelijkse feedback in feite telkens opnieuw een toets. En bovendien wordt de student tijdens de stage in zijn of haar kracht gezet: er wordt een beroep gedaan op het eigen oordeelsvermogen in de authentieke werksituatie. Bij het leerbedrijf is een warme overdracht van school naar werk mogelijk die juist een boost geeft aan het een leven lang blijven leren. Een diploma kan deze overgang accentueren, waarbij het examen – net als bij het afzwemmen – vooral een symbolisch ritueel is.